Τρίτη, Οκτωβρίου 20, 2015

Ο Φούρνος

Κάθομαι και μοντάρω την ταινία του μήνα του μέλιτος, που πήγαμε τον περασμένο Απρίλη. Και με πιάνουν μελαγχολίες. Τι ωραία μέρη είδα φέτος, ρε παιδί μου! Και τι γυρεύω εγώ ακόμα εδώ; Τι πείραζε να είχα εκατομμύρια και όλη μου η ζωή να ήταν πάνω σε ένα κρουαζιερόπλοιο που θα στάθμευε κάθε μέρα σε μια διαφορετική χώρα; Θα καθόμουν στα καταστρώματα, θα χαιρόμουν τον ήλιο και θα διάβαζα τα βιβλία μου, θα έγραφα τα θεατρικά μου, θα γύριζα τις ταινίες μου και σε τακτά ολιγόωρα διαλείμματα θα γνώριζα καινούριους πολιτισμούς. Τι άλλο να θέλει κάποιος;

Αντ’ αυτού κάθομαι σε ένα δυάρι στην λεγόμενη Αγλαντζιά (ονομασθείσα έτσι λόγω της απέραντης ομορφιάς της εικάζω, τι να σου πω…), και συζητώ για το αν θα λυθεί το Κυπριακό, αν θα μας φαν’ οι Τούρκοι με την υπογραφή μας ή χωρίς την υπογραφή μας. Ακολουθώ ένα οχτάωρο διόλου συναρπαστικό και σκαρφίζομαι πατέντες να ξεφύγω από το χωρκατιλλίκι που με περιβάλλει. Έχω σιχαθεί και το τελευταίο μόριο οξυγόνου αυτής της χώρας.

Θέλω να τα παρατήσω όλα και να πάω να ανοίξω ένα φούρνο στην Ισπανία. Ή στην ιταλική επαρχία. Φούρνο κανονικό, σαν αυτό του Ζορπά και της Πανδώρας. Ξέρεις ότι το κόνσεπτ του φούρνου είναι το απόλυτο χρυσορυχείο στο εξωτερικό; Είδες εσύ ποτέ σου στην Ιταλο-Ισπανία φούρνους κυπριακού τύπου; Με ζεστές τυρόπιτες, με ωραία ψωμιά, με φτηνά γλυκά που να λειτουργούν επί 24ωρου βάσεως; Όχι. Δεν είδες. Ιδού η ευκαιρία μας! Και επειδή εμένα όσο σπούδαζα και όσο ταξίδευα σ’ αυτές τις χώρες, ο φούρνος μου έλειπε, αν ποτέ αποκτήσω τα μπολς και πετάξω μαύρη πέτρα πίσω μου, αυτό θα κάνω. Θα γίνω φούρναρης!

Θα αφήσω μουστάκι και κοιλιά, θα πλέξω και τα μαλλιά της Μπρέντας σε κοτσίδες γύρω από τα αφτιά της, θα φορέσουμε τις ποδιές μας και θα γίνουμε δυο ευτυχισμένοι φουρνάρηδες στα ευρωπαϊκά λαγκάδια. Θα χτίσουμε κι ένα μικρό, ξύλινο σπίτι στο λιβάδι, θα μεγαλώσουμε τα παιδιά μας όπως τους αξίζει και θα γλιτώσουμε από όλο αυτό το κιτς συρφετό.

Δεν θέλω να ακούω άλλο για τον Ακκιντζί, ούτε για τον Ερντογάν, δεν θέλω να ακούω για το Ισλαμικό Κράτος, για το Ισραήλ, για το νερό από την Τουρκία, για τους Κυπραίους που «θέλουν λύση» και για τους Κυπραίους που «δεν θέλουν λύση», ο Θεός όλους να τους παραλύσει! Μισώ τον Τσίπρα και τον Σύριζα. Μισώ το ΑΚΕΛ. Μισώ όσους με πρήζουν με τις εκκλησίες και τον Αρχιεπίσκοπο, και όσους συζητούν για τον αφορισμό του Πιτσιλλίδη. Δεν θέλω να βλέπω κυπριακές σειρές στην τηλεόραση, ούτε την Αριστοτέλους και τις ηλίθιες των καλλιστείων. Δεν θέλω να ακούω για χωρκάτες οπαδούς στα γήπεδα που σκοτώνονται μεταξύ τους, αλλά που για κάποιο περίεργο λόγο δεν εξαλείφονται και ποτέ να ησυχάσουμε. Δεν θέλω να ακούω τίποτε.

Θέλω να ανοίξω ένα φούρνο. Κι αν δεν τον ανοίξω στο εξωτερικό, να τον ανοίξω εδώ, στην υποτιθέμενη πατρίδα. Και να καίω μέσα όλους αυτούς που σιχαίνομαι. Έστω και νοερά. Νοερός δολοφόνος, που λέει και ο Καρβέλας μου στο νέο του άσμα. Να τους καίω στην πυρά, να τους κάνω τυρόπιττες και μετά να τους ταΐζω στους υπόλοιπους. Κυπραίος σε σφολιάτα, Κυπραίος σε κουρού, Κυπραία σε μπουγάτσα, όλοι ένα ευρώ. Να βρουν το τέλος που τους αξίζει!


Θάνατος στους προδότες, θάνατος στη μαύρη μάγισσα, θάνατος είναι η αγάπη όταν μας ενώνει, θάνατος μαύρος, χοντρός και τρισεπαίσχυντος!

8 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

i so feel you! Τούτη η κραυγή απόγνωσης του ποστ εκφράζει όσα θέλω να πω κι εγώ, αλλά σε ποιόν να τα πω? αν τα πω σε χωρκατοκυπραίους με βλέπουν σαν εξωγήινο με ύφος 'σαν την κύπρο εν έσιει'. Σε συμβουλεύω να το κάνεις γιατί το τετριμένο η ζωή είναι μικρή είναι αλήθεια και δεν αξίζει να την ζεις μετανιωμένος. Το θέμα είναι να ζυγίσουμε και να αποφασίσουμε τι μας νοιάζει πιο πολύ, η ευτυχία μας ή το βόλεμα της Κύπρου?

μπαι δε γουεί εν μπορώ να μεν το σχολιάσω! Συμφωνώ οτι οι φούρνοι μας είναι οτι πρέπει για επιχείρηση στο εξωτερικό αλλά στην δυτική Ευρώπη ρε συ όχι στη Ιταλία που έχουν τα πιο τέλεια ψωμιά του κόσμου!!

Anti-Christos είπε...

Εντάξει, άσε την Ιταλία. Συμβιβάζομαι και με μια Πορτογαλία. Οπουδήποτε εκτός απ' αυτό τον κερατοπατσέ που τον κάναμε πατρίδα!

RaniaM είπε...

Γελώ εδώ και ένα 5λεπτο. Το διάβασα δυνατά και στην αδερφή μου στο δίπλα δωμάτιο- άρα λογικά με άκουσε όλο το σπίτι και κάτι γείτονες εδώ δίπλα.
Παραλήρημαααααααα!!!! Φύγετε σιόρ να ηρεμήσετε!

Neraida είπε...

.... Κι αν δεν φύγεις... κάνε το θεατρικό!

Θέλω πολύ να σε δω με μουστάκι και την Μπρέντα με μπλεξούδες γύρω από τα αυτιά!!!

Ττοχής είπε...

Πολλά τα complex κάποιων ανθρώπων! Τζιαι καταντούν μούρμουροι, όπως τες κοτζιάκαρες!

Και μπαΐ δε γουέι τι είναι ο «κερατοπατσές»

Anti-Christos είπε...

@Ττοχής: Δεν φαντάζομαι να περιμένεις απάντηση ενόσω χρησιμοποιείς ένα τόσο μπανάλ ψευδώνυμο. Επανέλαβε την ερώτηση παρακαλώ, χρησιμοποιώντας κάτι πιο σικ και ίσως η επιτροπή απαντήσει στο ερώτημά σου.

Ανώνυμος είπε...

Psitt, exei xanaginei. Des to "Sweeny Todd" me thn agaphmenh Helena Bonahm Carter kai ton Johnny Depp.
Mari(nellos)

Erisadesu είπε...

αγαπημένε μου Chris ξέρεις πως είσαι ο μόνος κύπριος blogger Που ακολουθώ..γιατί αγαπώ αυτά που γράφεις και μέσα απο αυτά που γράφις αγαπώ και εσένα. Θελω να ζήσω το ίδιο όνειρο με εσένα, μόνο που έχω ήδη κοιλιά και αν σταματήσω το laser έιμαι σίγουρη πως θα μπορώ να αφήσω μουστάκι.

Αν υπάρχει χώρος στο φούρνο σου για ποντιακές πίτες σε παρακαλώ φώναξε και εμένα να σε βοηθήσω άλλωστε και τώρα πωλήτρια σε φούρνο είμαι. Τι καλά να ήταν η ζωή μας τόσο εύκολη.

θελω και εγώ έναν Μπράντον να του κάνω πλεξούδες