Τρίτη, Αυγούστου 22, 2006

It's been a long time since I had a student's life

Το Κάρντιφ μου έστειλε μαντάτο, για το που θα πιάσω φέτος πάτο !
Εξηγούμαι:
  • Πανεπιστήμιο: Κάρντιφ - Ουαλλία
  • Μάστερ: Διεθνής Δημοσιογραφία
  • Διαμονή: Sengennydd Court, Flat 8, Room 3
  • Διαμουνί: Τι' χες Χρίστο μου, τι' χα πάντα...

Τι φρικαλέο θα αντικρίσω και φέτος στας Βρεττανίας, ένας Θεός ξέρει, και αυτός ΑΝ το ξέρει. Ιντριγκάρομαι στην ιδέα πως θα ανοίξω την μυστηριώδη πόρτα 3 του φλατ 8 και δεν ξέρω τι θα φάω στη μάπα. Σαν τις κουρτίνες στο 'Μεγάλο Παζάρι'. Ελπίζω να αποφύγω το 'ζονγκ' που κερδίζω τόσα χρόνια. Μια κουζίνα, ένας βραστήρας θα ήταν ότι πρέπει πάντως, να γλιτώσουμε και τα έξοδα του Argos.

Flashback: Το 2001, την πόρτα την άνοιγε η άνοιξη αυτοπροσώπος. Την βλέπετε αριστερά στη φωτογραφία. Δεν άνοιγε ακριβώς πόρτα, την ψυχή μου άνοιγε. Για άνοιγμα των ποδιών της όμως, ούτε λόγος... Έπαιρνε την Σακίρα παραμάσχαλα και ερχόταν να με προσυλητίσει στην ευτυχία. Μισή επανάληψη εκείνου του επεισοδίου μπορώ να ζήσω, Θεέ μου; Και ας ξέρω το τέλος από τώρα...

Το 2002, 2003 την πόρτα την άνοιγε η Νικάρα μου με τα τελευταία νέα του διαδρόμου, της εστίας, της ελληνικής κοινότητας του πανεπιστημίου. Με ποιόν πηδήχτηκε η Ρωσσίδα, που κοιμάται τα βράδια ο Παναγιώτης, γιατί η Αγιάκο έχει τάσεις αυτοκτονίας...

Την πόρτα επίσης άνοιγε ο Γιάννης, ο Γιώργος με τον Δημήτρη για να μιλήσουμε για γκόμενες, για να αναλύσουμε τα δρώμενα του τελευταίου ελληνικού πάρτι, για να δούμε famestory εις βάρος του family law. Η πόρτα έκλεινε, κλείδωνε και κάναμε ησυχία μη πάρουν χαμπάρι οι υπόλοιποι πως θα φάμε τις σπανακόπιτες και τυρόπιτες της Κατερίνας. Δεν είναι και για χόρταση...


Στο μάστερ, την πόρτα άνοιγαν οι διπλανοί απαράδεκτοι. Η Ακριβούλα μου με το τσάι της ανά χείρας έτοιμη να εξιστορίσει τα κατορθώματα του Αλβανού της, η Magda μόνιμα μαστουρωμένη και μισό-μεθυσμένη και ο Χοσέ (I-miss-my-girlfriend, I-hate-this-country). Η πόρτα ενίοτε βρόνταγε, διότι η Μεξικάνα βρήκε και πάλι την κουζίνα σε άθλια κατάσταση, διότι η Νίνα απήυδησε που δεν έχουμε ζεστό νερό, επειδή ο Javid υποψιάζεται πως ο γκόμενος του βλέπει κι' άλλους.

Εύχομαι η φετινή πόρτα να είναι πύλη ακολασίας και οργίων. Και επιτέλους, έχουμε που έχουμε την πόρτα έτοιμη, να βάλουμε και κανένα γκολ ! Ευχηθείτε το κι' εσείς, διότι αλλιώς μαζί σας θα γκρινιάζω ολόχρονα, και όσοι έχετε εμπειρία γνωρίζετε το μέγεθος της καταστροφής που σας περιμένει !

Το φθινόπωρο...στον ΑΝΤ1 !

2 σχόλια:

Nisyrios είπε...

Εχεις τη μοναδική ευκαιρία να ξαναζήσεις τα φοιτητικά χρόνια στην Αγγλία με την σοφία του παλιού πια! Χωρίς τα λάθη της πρώτης νιότης και της πρώτης εξόδου από το σπίτι! Ξέρεις πόσοι ζηλεύουν τη θέση σου;! Εγώ είμαι ένας από αυτούς τουλάχιστον...

Dimitris είπε...

Ναι αλλά εδώ έχεις να κάνεις με έναν άνθρωπο των άκρων, φτιαγμένο για πάθη και καταστροφή, όπως τα ακούει τόσα χρόνια να συμβαίνουν στα τραγούδια της Βίσση και του Καρβέλα. Ο φίλος μας νομίζει πως γεννήθηκε μόνον για καημούς και νταλκάδες!